Van coimbatore naar auroville

Chapter twee van onze India -trip..
Een niet al te oncomfortabele treinrit achter de boeg, tenminste bijna.
Nog 1 stop en dan zijn we hopelijk gearriveerd in Puducherry, vanwaar we opgepikt dienen te worden en naar Auroville zullen rijden.
De treinrit , tweede klas met AC, is ons best wel meegevallen na alle weirde treinverhalen die we hadden gehoord over het reizen meteen trein in India. Gisteren avond zijn we door de mensen van het Puppy Palace netjes gedropt op het treinstation van Coimbatore, dit nadat ze ook al op een middag met ons naar de stad waren gereden om de stoelen/tickets te re- serveren wat echt moet want anders is de kans zeeer groot dat je op een hele warme kermis terecht komt waarvan je nooit meer kunt komen..
Superlief van hen dus. We gaan ze ook echt missen net als al het geblaf en gemijauw.
De dag voor ons vertrek heb ik op een bijzondere manier mogen genieten van mijn 39e verjaardag, in India, genietend van heerlijke drankjes en hapjes met als klap op wat vuurpijlen op een taart, verrast door lieve Meggy! Ze had een taart geregeld, nou, zoiets heb ik nog nooit mee mogen maken! Super mooi, wat een verrassing, een zeer knap gemaakte "No Control, ga uit je bol! Taart!" Glanzend lachte het logo van mijn vroegere punkbandje waarin ik ooit heb gespeeld mij toe, zo mooi, ik denk dat de zanger zich een paar keer heeft omgedraaid in zijn graf!

Okay weer even terug naar waar we nu zijn, net wakker geworden in de Puducherry Express, redelijk goed geslapen en uitkijkend naar wat er gaat komen!
Onze taken bij het Puppypaleis worden over genomen door Saskia, een (in het friese Oldemarum geboren) mevrouw die 25 jaar dierenbescherming achter de rug heeft, oa. als ambulance chauffeuse.. dat kunnen we dus allemaal met een gerust hart loslaten.
Auroville here we come! Hoe dit op ons pad is gekomen weten we eigenlijk niet, maar zal net als vele andere dingen tot ons zijn gekomen omdat we er waarschijnlijk zo hard over gedroomd en gewenst hebben.
Een beetje surfend op het net, kijkende naar wat India wel niet allemaal voor leuke dingen te bieden heeft kwamen we dit tegen. Een leef commune opgericht door een "moeder", ooit begonnen op een uitgestrekt en uitgedroogd woestijn landschap waar niks maar dan ook echt niks groeide of bloeide.
Met medewerking van vele toegewijde vrijwilligers zijn daar zaden geplant, leidingen aangelegd, en scholen en huisjes gebouwd. Nu inmiddels uitgegroeid tot een ware leefgemeenschap waar ongeveer 29 verschillende nationaliteiten samen leven en werken. Want dat is de drijfveer, samenwerken, samen doen, samen denken, samen groeien en bloeien ipv dualiteit achtige praktijken die wij in het westen gewend zijn. Ik, jij, niet hetzelfde, ik eerst, en stemmen voor een zgn. leidinggevende leiding die niet kan leidinggeven, en juist zorgt voor een steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk.
Ok, zal hier niet te diep op ingaan want dan ben ik over een maand nog niet klaar, eerst maar even zien wat deze community aan de rest van de wereld probeert duidelijk te maken..
De kans is zeer groot dat dit echt iets is voor ons, kunst, muziek, scholen zonder diploma's, waar het echt gaat om: " ik WIL leren om te leren, niet om te presteren en veel geld te verdienen"..
Heel veel handen arbeid, agri cultuur, leven in en voor de natuur. Alternatieve geneeswijzen enz enz..

Wordt dus vervolgd!

1love to all of you beautyfull people
Meggy & Ernzd